VASILIJE

 (1692 - 1693)

NIKODIM
(Busović)

 
(1693 - 1707)

STEFAN
(Ljubibratić)

 (1728 - 1737)

SIMEON
(Končarević)

 (1751 - 1762)

VENEDIKT
(Kraljević)

 (1810- 1823)

PANTELEJMON (Živković)
(1839- 1851)

JEROTEJ
(Mutibarić)

(1843 - 1853)

JOSIF
(Rajačić)

(1848-1861)

STEFAN
(Knežević)

(1853 - 1890)

Dr NIKODIM
(Milaš)

(1890 - 1911)

DANILO
(Pantelić)

(1921 – 1927)

Dr MAKSIMILIJAN (Hajdin)
(1931 - 1936)

Dr IRINEJ
(Đorđević)

(1931 - 1952)

NIKANOR
(Iličić)

(1955 - 1986)

STEFAN
(Boca)

(1959-1978)

NIKOLAJ
(Mrđa)

(1979-1991)

LONGIN
(1991-1999)

Fotije
(Sladojevi
ć)

(1999-2017)

   


NIKANOR (Iličić)

episkop bački
(1955 - 1986)

Episkop Nikanor (u svetu Nedeljko Iličić) rođen je 6. novembra 1906. u Novom Bečeju od roditelja Nedeljka i Sofije Tucakov. Osnovnu školu je završio u svom rodnom mestu, a gimnaziju u Velikom Bečkereku. Posle završene Bogoslovije u Sremskim Karlovcima, diplomirao je na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu kao pitomac episkopa temišvarskog dr Georgija (Letića). Iste godine je zamonašen po činu male shime u manastiru Krušedolu na Đurđic. Zamonašio ga je arhimandrit Sava (Trlajić), potonji episkop-sveštenomučenik gornjokarlovački, koga će budući episkop Nikanor i naslediti na episkopskoj katedri. Kao monah postao je sabrat manastira Sv. Đurđa u Temišvarskoj eparhiji i u isto vreme postavljen za suplenta gimnazije u Velikom Bečkereku. Takođe je postavljen i za parohojskog đakona i radio na organizaciji bogomoljačkog pokreta. Profesorski ispit položio je 1933, a protođakonom je postao 1939. Na ovom položaju ga je zatekao i izbor za episkopa gornjokarlovačkog 20. maja 1947.

U čin prezvitera rukopoložio ga je 24. maja iste godine mitropolit zagrebački dr Damaskin. Hirotonisan je za episkopa u beogradskoj Sabornoj crkvi 3. juna 1947. Hirotoniju je izvršio patrijarh srpski Gavrilo sa episkopima zletovsko-strumičkim Vikentijem i šumadijskim Valerijanom.

Novi episkop gornjokarlovački Nikanor dobio je u administraciju eparhiju dalmatinsku, kojom je administrirao sve do 1951. Međutim, kada je pošao u Dalmaciju da primi administraciju, pretučen je u Kistanju i fizički sprečen da dođe u sedište eparhije. Rad episkopa Nikanora na obnovi života desetkovane Gornjokarlovačke eparhije sprečavan je od građanskih vlasti na svakom koraku. Četiri godine docnije, 1951, episkop Nikanor je, po svom pristanku, premešten u Sremsku eparhiju, gde je opet trebalo vidati ratne rane i obnavljati razorene parohijske hramove i sremske manastire. Posle smrti episkopa bačkog dr Irineja (Ćirića), izabran je 1955. za episkopa bačkog. Kao episkop bački negovao je u bogosluženju veleljepije nasleđeno od svoga prethodnika.

Pored eparhije dalmatinske, episkop Nikanor je administrirao i eparhijama Šabačko-valjevskom, Sremskom (u dva maha) i više godina Budimskom eparhijom. Još u vreme kada je bio profesor napisao je ubenik iz liturgike za četvrti razred srednjih škola i Katihizis. Svoje radove je objavljivao uglavnom u Duhovnoj straži i Glasniku Srpske pravoslavne crkve. Umro je 6. novembra 1986. u Sremskoj Kamenici, a sahranjen u kripti Saborne crkve u Novom Sadu.
 

 

 

 

 

 

 

 


 

 
 

* КОНТАКТ -:_:- KONTAKT *
:  :  :
Copyright © 2004 SPC - Dalmatinska Eparhija.

Designed by SeRGio